خدایا من بازیچه افکار این احمقانم
و وقتی میگویم من این خدا را نمیخواهم
کافرم میخوانند
و اعدام یک جاندار را در شهر جشن میگیرند
خدایا اینها عاقبت ،شغل عزرائیل را هم میگیرند .
«دست نوشته‌های یک کودک فهیم»
چه لحظه‌های سنگینی دارند این روزها...
آن اندازه سنگین که حتی ثانیه‌شمار ساعت هم کمرش زیر بار آن‌ها
به درد آمده و به زحمت خودش را جابه‌جا می‌کند...
... و من چه خوش خیالی هستم که فکر می‌کنم می‌توانم زیر بال ثانیه‌شمار را بگیرم!
کسی هست آغوشش را،
شانه‌هایش را
به من قرض بدهد ؟
تا یک دل سیر گریه کنم؟!
بدون هیچ حرف ، سوال ،جواب ، دلداری و نصیحتی؟
پ.ن: حال دلم اصلا خوب نیست...
امشب دوباره نان فا.حشگی ام را تقسیم خواهم کرد
با پیرمرد علیل ِ پلاس سر ِخیابان هفتم
همان که نه تن پوشی برای فروختن دارد و نه حتی تنی...
همان که تا مرا از دور میبیند
با لبخندی بی قیمت که دنیایی میارزد برایم
مرا فرشته ی مهربان ِ خدا صدا میزند(ف.اح.ش.ه)
"هر چه بیش تر خود را شاد كنیم، آزردن دیگران و در اندیشه ی ِآزار بودن را بیشتر
از یاد می بریم."
نیچه
به نام می خوانمت ای دوست!که تو،نام مانایی
به نام،بخوان مرا تا که حس کنم تو اینجایی
بی نام تو،ای دوست!نام من همه بی نامی است
به نام،بخوان مرا تا که حس کنم تو هم از مایی
خاطرات كودكي زيباترند
يادگاران كهن مانا ترند
درس‌هاي سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود
درس پند آموز روباه وکلاغ
روبه مكارو دزد دشت وباغ
روز مهماني كوكب خانم است
سفره پر از بوي نان گندم است
كاكلي گنجشككي با هوش بود
فيل ناداني برايش موش بود
با وجود سوز وسرماي شديد
ريز علي پيراهن از تن ميدريد
تا درون نيمكت جا ميشديم
ما پرازتصميم كبري ميشديم
پاك كن هايي زپاكي داشتيم
يك تراش سرخ لاكي داشتيم
كيفمان چفتي به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هايش درد داشت
گرمي دستان ما از آه بود
برگ دفترها به رنگ كاه بود
مانده در گوشم صدايي چون تگرگ
خش خش جاروي با پا روي برگ
همكلاسي‌هاي من يادم كنيد
بازهم در كوچه فريادم كنيد
همكلاسي‌هاي درد و رنج و كار
بچه‌هاي جامه‌هاي وصله‌دار
بچه‌هاي دكه خوراك سرد
كودكان كوچه اما مرد مرد
كاش هرگز زنگ تفريحي نبود
جمع بودن بود و تفريقي نبود
كاش مي‌شد باز كوچك ميشديم
لا اقل يك روز كودك ميشديم
ياد آن آموزگار ساده پوش
ياد آن گچ‌ها كه بودش روي دوش
اي معلم ياد و هم نامت بخير
ياد درس آب و بابايت بخير
اي دبستاني‌ترين احساس من
بازگرد اين مشق‌ها را خط بزن
منبع: www.tabnak.ir
یه وقت‌هایی کفش‌ها که پاره می‌شه، آدم فکر می‌کنه به آخرش رسیده.
اما همیشه راه برای رفتن هست و کفش‌ها هرچقدر هم نو که باشن باز هم پاره می‌شن.
امیدوارم هیچ انسان خوش‌فکری حتی با پاره شدن کفش‌هاش از دویدن در ادامه
راه ناامید نشه.
تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان امشب زنی شراب می خواهد.... شراب مرگ و
آدرس sharabemarg.LXB.ir لینک نمایید
سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
|
| |
| وب : | |
| پیام : | |
| 2+2=: | |
| (Refresh) | |
|
|
|
|
<-PollItems->
|
|
|
|
|
 |
 |
 |
||
 |
|
 |
||
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
Alternative content
ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: