ما خدا را گم کرده ایم...
در شادیهای ما سهیم نیست.
تا به حال در حالی که او در کنار نفسهای ما جریان دارد ...
خدا اغلب چند بار خوشیهایت را آرام و بیبهانه به او گفتهای؟
تا به حال به او گفتهای که چه قدر خوشبختی؟
که چه قدر همه چیز خوب است؟
که چه خوب که او هست؟
خدا همراه همیشگی سختیها و خستگیهای ماست.
زمانی که خسته و درمانده به سویش میرویم
خیال میکنیم تنها زمانی که به خواستههای خود برسیم، او ما را دیده و حس کرده
اما ...
گاهی بیپاسخ گذاشتن برخی از خواستههای ما نشانگر لطف بیاندازهی او به ماست.