خاک گل کوزه گران...
نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد ...
نمیخواهم بدانم کوزهگر از خاک اندامم چه خواهد ساخت
ولی بسیار مشتاقم ...
که از خاک گلویم سوتکی سازد ...
گلوم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش ...
تا که پیدرپیدم گرم خویش را بر گلویم سخت بفشارد ....
و سراب خفتگان خفته را آشفتهتر سازد ...
تا بدینسان بشکند دائم سکوت مرگبارم را ...
دکتر شریعتی